ศิลปะมวยไทยเป็นศิลปะการต่อสู้ประจำชาติ เป็นมรดกตกทอดมาจากพรรพบุรุษ สมควรอย่างยิ่งที่คนไทยทุกคนต้องศึกษา หาความรู้และรักษาไว้ตลอดไป

เรื่องที่กล่าวต่อไปนี้มาจากหนังสือกีฬาปีที่ 5 ฉบับที่ 249 วันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2494 ซึ่งได้บันทึกไว้ว่า” อาจารย์สุนทร ( กิมเส็ง ) ทวีสิทธิ์ ครูมวยชื่อดัง ซึ่งสอนวิชามวยไทยที่พลศึกากลางบริเวณโรงเรียนสวนกุหลาบ ( ต่อมาในปี พ.ศ. 2477 กรมพลศึกษาได้เปลี่ยนแปลงชื่อโรงเรียนพลศึกษากลาง โดยมีอาจารย์นาค เทพหัสดิน เป็นอาจารย์ใหญ่คนแรก และมอบหมายให้อาจารย์นิยม ทองชิต สอนมวยสากล ) ”อาจารย์สุนทร ( กิมเส็ง ) ทวีสิทธิ์ ตอนนั้นอายุ 60 ปี ได้เดินทางกลับบ้านโดยรถจักรยานสองล้อบริเวณตรอกจันทร์ ซึ่งเป็นเวลากลางคืน ได้มีผู้ร้ายเป็นชาย 4 คนดักปล้นทรัพย์ ด้วยสัญชาตญาณของนักสู้ก่อนที่ชายทั้ง 4 คนจะถึงตัว อาจารย์สุนทรจึงลงจากรถจักรยานและยกขึ้นทุมไปที่ชายทั้ง 4 คน เมื่อคนร้านล้มลงจึงกระโดดกระทืบซ้ำจนผู้ร้ายทั้ง 4 คนหนีเตลิดไป แสดงให้เห็นว่าวิชามวยไทยทำให้คนมีไหวพริบและรักษาตัวรอดได้ อาจารย์สุนทร ( กิมเส็ง ) ทวีสิทธิ์ มักจะสอนลูกศิษย์ท่านเสมอว่า เป็นนักมวยให้ทำตนเป็นคนดีอย่าทะนงตัวว่าเป็นนักมวยแล้วจะเก่งกว่าใคร โยยกคำพังเพยว่า”แม้นแต่ช้างเหยียบหนามยังต้องสะดุ้ง ” คนดีคนเก่งต้องถ่อมตน ไม่โอ้อวดว่าตนเองเก่งกว่าคนอื่น ๆ ผู้ใดปฏิบัติได้ความเจริญก้าวหน้าจะเป็นของเขาเสมอ เหมือนดังคาสั่งของพลตรีสำเริง ไชยยงค์ นักพลศึกษารุ่นพี่ที่ได้สอนรุ่นน้อง ๆ เสมอว่า “ถ้าอยากกระโดดให้สูงจงย่อตัวลง ” นับเป็นข้อคิดที่ดีในการปฏิบัติตน

กีฬาทุกชนิดมีคุณประโยชน์ต่อร่างกาย แต่ศิลปะมวยไทยมีคุณค่าสูงสำหรับผู้เรียนหลายประการ คือ